Challenge Roth 2015: a dream come true

 

Luc De Wispelaere had al ervaring met de volledige triatlon van Roth. Hij overtuigde vrouwlief Veerle en cluggenoot Bavo Sierens om voor hun eerste grote Challenge te gaan. En met succes! Bavo dook tijdens zijn eerste wedstrijd van dat kaliber zelfs onder de 10u! De tijden: Bavo (9h57:28), Luc (11h07:00), Veerle (11h48:26).

Nu Bavo al wat heeft kunnen uitblazen, doet hij zijn verhaal:

 

Toen ik 3 jaar geleden met triatlon begon, was het mijn grote droom om ooit eens een volledige triatlon te doen… En op 12 juli 2015 is die droom uitgekomen! Het was een fantastisch ervaring, en voor mij persoonlijk de meest intense sportervaring ooit!!

Voorbereiding ter plaatse:  (wie dit wil overslaan, kan gerust naar het wedstrijdverslag gaan ;-)).

Op dinsdag 5 juli zijn Katrijn en ik vertrokken richting Spalt, een dorpje op zo’n 20 km van Roth om ons op een degelijke manier ter plaatse te kunnen voorbereiden. Na een goede 700 km kwamen we aan met om 20u een temperatuur van een kleine 35°… Gelukkig wist de eigenaar van ons gasthof te melden dat de temperaturen gingen dalen en dat het in het weekend beter zou zijn, zo tussen 25° en 30°. Ideaal dus…

De nacht van dinsdag op woensdag had het flink gewaaid en geregend, wat de temperatuur wat deed dalen. Woensdagnamiddag samen met Katrijn voor 3u het parcours verkend en de beentjes voelden goed aan. Ook de temperatuur (zo’n 25°) was ideaal!

Donderdag was het de bedoeling wat te zwemmen in het Main-Donau  kanaal, maar dat was jammer genoeg verboden omdat er een drukke scheepvaart was. Dan maar in de Rothsee los gezwommen voor een kleine 45’, maar dat gevoel was niet opperbest… Mijn garmin gaf een zeer traag tempo aan, maar in het verleden was al gebleken dat hij de afstand niet zo goed registreert als je rondjes zwemt…  Het was maar loszwemmen, dus ik trok er mij niet veel van aan.

Donderdagnamiddag konden we ons nummer al gaan ophalen en ik was serieus onder de indruk van het hele gebeuren. Het was precies een grote markt, met standjes van de zotste triatlonartikelen … Onvoorstelbaar! Moest je niets bijhebben, kon je alles kopen om toch te kunnen starten!

Donderdagavond vervoegden Luc, Veerle en Jelle ons in het gasthof. Leuk om de dagen voor de wedstrijd samen door te brengen! Nog snel even naar Roth geweest om de nummers van Luc en Veerle, maar Luc kreeg zijn gerief nog niet mee omdat hij zijn licentie niet mee had… Weer iets bijgeleerd, hé Luc 😉

Vrijdag nam ik rust en hebben Luc en Veerle nog gezwommen en gefietst. Ik had een klein probleem met mijn tijdritfiets (speling voorwiel en gekraak aan trapas). Een halve dag rondgetsjeest naar verschillende fietsenmakers en op de expo zelf… Speling voorwiel kon niet weggewerkt worden (nieuwe lagers nodig) en het gekraak van de trapas op de stand van mijn fietsmerk  (Canyon) proberen oplossen, maar dat hielp ook niet. Blijkbaar is er een breuklijntje in het carbon aan mijn trapas en ze gaven mij goede hoop dat dit een nieuw frame zou kunnen worden… (onder garantie, yes!!). Ik was toch wel een beetje ongerust over mijn fiets, maar de ‘mannen van Canyon’ gaven mij goede hoop. Het zou nog wel houden voor 180 km…

Zaterdag nog een uurtje losgefietst en materiaal getest. Van de speling en het gekraak trok ik mij weinig aan, ik had er alles aan gedaan om mijn fiets zo goed mogelijk te maken, nu kon ik er niets meer aan veranderen … Luc en Veerle deden nog een rustig loopje en s’namiddags mochten we ons gerief gaan inchecken. Het was een hele organisatie, want wisselzone 1 en 2 lagen een 10-tal km van elkaar… Toen alles ingecheckt was, viel direct ook een stuk druk weg: we moesten ons met ons materiaal niet meer bezighouden en konden ons volledig focussen op de race!

Zaterdagavond vroeg in bed, want de wekker stond om 4u00. Om 2u30 was ik al wakker en kon de slaap niet meer vatten… Maar goed: ik voelde mij er klaar voor! Om 4u45 dan vertrokken richting zwemstart, want Veerle mocht de spits afbijten met een start om 6u45, gevolgd door Luc om 7u10 en ik om 7u15. We kwamen voor de grote meute toe om 5u15 en controleerden ons materiaal,  deden de noodzakelijke kleine en grote boodschap ;-), en bereidden ons voor op het grote werk! Laat de start maar komen!!

Wedstrijdverslag Bavo:

7u15: BAM!!! Een luid kanonschot en weg was ik in wave 7 (van de 17 waves met telkens 200 man). Nadien volgden nog 500 aflossingsploegen, met in totaal dus 3400 individuele triatleten en 1500 atleten voor de aflossing àtotaal: een kleine 5000 starters!!! Samen met 250.000 toeschouwers gaf dit een indrukwekkende massa!!

Voor mijn doen zwom ik behoorlijk goed, na 1u15’ (en 4,04 km volgens meneer Garmin) mocht ik door het bordje ‘swim exit’. Het ‘minst aangename’ zat erop: een opluchting en mentaal zat het goed! Ik wisselde zeer snel en zocht mijn tijdritbolide voor een tochtje van 180 km.

Het fietsen was echt zalig! De hartslag viel goed mee en de snelheid ook. Ik haalde steeds maar deelnemers in (wat ook logisch is als je de 1463^e zwemtijd hebt ;-)). Ik lette goed op voeding en drank, zocht naar de Belgische vlag op de rugnummers en telkens ik een Belg passeerde, was het van: “Komaan, goed bezig!”.

Na één ronde  (85 km) gaf meneer Garmin een gemiddelde van 36,5 km/u aan… Na de tweede ronde was dit nog steeds zo: goed ingedeeld… De laatste 10 km naar wisselzone 2 waren behoorlijk tegenwind en nog wat hellingskes die ik niet meer verwachtte… Ik wisselde met een gem. van 36,2 km/u en nog steeds een goed gevoel!

De organisatie (zo’n 6000 man in totaal) had zelfs mensen om de fiets aan te nemen en je wisselzak aan te geven. Je moest gewoon op een bankje gaan zitten en zij deden de rest: zonnecrème insmeren, schoenen aansteken, … Je riep maar en je werd op je wenken bediend!

Na 6u16’ mocht ik aan het lopen beginnen. En dat ging alles bepalen: ik had vooraf geschat op een tempo van 12 km/u en dat geschiedde. Het ging vlot, maar al gauw was de eerste plaspauze (van de wedstrijd en slechts 2 in totaal) een feit. Ik hernam aan gelijke tred en maakte allerlei berekeningen in mijn hoofd… Zou het lukken: onder die 10u???

Ik kwam halfweg door in 1u46 en een simpel rekensommetje maakt dan 3u32 op de marathon en een eindtijd van 9u52’… Maar zo simpel is het helemaal niet… Het tempo zakte aan km 25, maar gelukkig had ik nog wat marge: ik mocht nog 8’ verliezen 😉

Op km 35 kreeg ik het echt kwaad en vanaf dan was het puur op karakter… Katrijn supporterde zoals volleerd, ik heb haar echter meermaals geroepen “ik kan niet meer”… Ik weet niet waar ik de energie haalde, maar toch bleef ik verder lopen en de klok in de gaten houden… Met nog 2 km te gaan kom je echter terug in het centrum van Roth en wacht de mensenmassa je op. Ze roepen, tieren, maken muziek langs alle kanten. Het was tandenbijten, afzien gelijk de beesten, maar het zou niet lang meer duren… Ik was er bijna…

Stikkapot en zielsgelukkig overschreed ik na 9u57’28” (en plaats 197 op 2305 mannen) de eindstreep!! Wat een opluchting: ik had de eindstreep gehaald en had mijzelf overtroffen door toch nog onder die ‘magische’ grens van 10u te duiken. Vooraf was dit mijn stille droom geweest… en als dat uitkomt: tja, dan ben je de koning te rijk!

Het was een memorabele dag, die ik mij nog lang zal herinneren.

Via deze weg wil ik volgende personen eventjes in de spotlights zetten: in de eerste plaats mijn schatje Katrijn, moeder en supporter uit de 1000. Zij moest zich regelmatig ‘opofferen’ met de kindjes terwijl papa weer eens aan het trainen was… Ook de kindjes hebben van op afstand hard gesupporterd: bij een volgend project zullen zij er zeker bij zijn. Bij deze een woordje van dank aan oma, opa, meme en bompa om de kindjes tijdens ons 6-daags verblijf in Roth op te vangen en een onvergetelijke vakantie te bezorgen.

Ook coach Dominic heeft een belangrijk aandeel in dit succes. Het is een hele mentale geruststelling als je weet dat er iemand is die op trainingsgebied de touwtjes stevig in handen houdt. En als de geleverde trainingsinspanningen uiteindelijk loon naar werken opleveren, is het plaatje compleet.

Tenslotte iedereen die ook maar op één of andere manier gesupporterd heeft: bedankt!!!

 

Wedstrijdverslag Luc en Veerle (door Bavo):

In dit verslag mogen Luc en Veerle ook zeker niet vergeten worden. Zoon Jelle was mee en heeft zich als de perfecte compagnie voor Katrijn gedragen. Bedankt Jelle!

Veerle heeft zichzelf op alle vlak verbaasd. Met een zwemtijd van 1u17’47” kwam zij goed op schema uit het water. Het geplande fietsen aan 27 km/u werd 28/u en wat een marathontijd… Maar liefst 3u45’14”(29^e looptijd van alle deelneemsters)!!! Zij werd daarmee 128^e (en 17^e in de categorie W40) op 429!!! Dikke proficiat, Veerle!

Luc was sterk begonnen met het zwemmen: na 1u06’47” kwam hij uit het water. Tijdens het fietsen begon zijn maag wat te keren en moest hij tot 2 keer toe overgeven. De energie werd dus voor andere doeleinden gebruikt en Luc voelde de kracht uit zijn zo getrainde benen wegebben… Toch heeft hij een sterk staaltje doorzettingsvermogen getoond door te volharden en te finishen in 11u07. Het siert Luc dat hij bij elke passage bij de supporters informeerde naar zijn vrouwke… misschien heeft de zorg om Veerle ook wat (te)veel energie opgeëist??

Dit smaakt alleszins naar meer, plannen worden stilaan gesmeed voor volgend jaar…

 

Groeten,

Bavo