Sterven op de Muur van Geraardsbergen
Op 3 juli werd een triatlon gehouden op een van de grootste monumenten van ons land. De Muur van Geraardsbergen. Een paar MTVers gingen de wedstrijd uitproberen. Gian, die voor de lange afstand ging (1km-80km-10km) brengt verslag uit.
Een gezwollen keel is zowat het laatste wat overblijft van het zwemmen in de Jachthaven van Eeklo de week ervoor. Alle salmonella- en andere vriendjes lijken doorgespoeld en de spieren lijken stilaan hun vertrouwde tonus terug te vinden.
Een vliegende zwemstart is leuk, maar niet als onderweg je zwembril wordt weggekatapulteerd door een molenwiekende atleet. Waar hij met zijn molenaarstechniek vast plaatsen wist te winnen, verlies ik er een stuk of 50. Rustig blijven, er komen nog kansen genoeg om het verschil te maken, prent ik mezelf in.
Als we op de fiets springen lijkt het alsof de GPS ook daarboven in synchronisatie modus staat ingesteld. Het stortregent oude triathlonwijven! Modder stroomt over de kleine wegen en de brandweer heeft zijn handen vol om het parcours smurrievrij te houden. Ik had al eens een ritje van meer dan 100 km gedaan, dus die 90km van vandaag kan geen probleem zijn. Tot zover het relativeringsvermogen dat ik me in de loop der jaren heb aangemeten. 3 lussen van 30km met 2X De muur en 3X De Congoberg,… eisen hun tol. Dat ik de prijs ( eigen gewicht in Kwaremont bier) binnenhaal op de Muur zit er vandaag niet in. Plat is het eigenlijk nooit, hoogstens “vals”. De laatste 20 km fiets ik op krampen ergens tussen linkerkuit en rechteroorlel. Ik moet eens opzoeken of hier een verband bestaat, mijn acupuncturist beweert alvast van wel.
Ha, eindelijk die loopschoenen aantrekken. Lopen is zowat het enige wat ik deze winter intens heb geoefend. Hét moment om “vermoeide” atleten op te rapen. Niet dus. Misschien ligt het aan het aannemen van allerlei gels en isotone dranken in de bevoorradingszones. Meer waarschijnlijker nog is het feit dat het vat “af” is. 4X stoppen om te stretchen in de 1ste ronde, alle vocht in een boog eruit in de 2de ronde, om uiteindelijk binnen te lopen in de stijl van een bokser die de dag ervoor Mohammed Ali in de ring heeft ontmoet. Wat heb ik afgezien!
Neemt niet weg dat ik met volle teugen heb genoten van een prachtige organisatie in een historisch kader! Volgend jaar wordt de wedstrijd opgenomen in het Challenge circuit( ½ afstand). Dit geeft me nog wat tijd om na te denken en wat advies van de cardioloog in te winnen.
De aangegeven tijden in de einduitslag blijken niet te kloppen, daarom vermelden we alleen de deelnames van de MTVers
Afstand 111:
Francky De Loose
Giancarlo Rangan
Sprintafstand: Dieter Staelens