by Joyce Verdonck

Mr Nice Guy

MTV is een nieuwe Ironman rijker. Ben De Maet werkte met succes z’n allereerste volledige afstand af in Nice. Weten hoe zijn voorbereiding en wedstrijd verliepen? Dit is zijn verslag.

 

Bolton 2022. Wanneer mijn trainingsmakkers zich opmaken voor hun Ironman in Bolton, haak ik een week of 6 ervoor af en voer zelf de trainingen niet verder op. Soms train ik een deel mee, soms niet. Met bewondering zie ik ze verder evolueren en ben ik onder de indruk van hun topconditie die ze de weken erop etaleren.

Terwijl ik op de wei van Werchter in het zonnetje mijn volgende pint bestel, krijg ik voortdurend updates van de IM tracker. Ze werken kilometer na kilometer af van het parcours en finishen allemaal. Met heel veel respect voor hun prestatie, begin ik me af te vragen of het onmogelijke dan toch misschien kan. Sterke atleten zijn het zeker, maar soms kraken ze ook eens langs de vaart of op de Berendries. Een Ironman voltooien wordt zo vermenselijkt.  

Bij de eerstvolgende zwemtraining in de Blaarmeersen luister ik naar hun verhalen. Allemaal straffe prestaties met zelfs plaatsing voor het wereldkampioenschap in Hawaii. Toch eindigt het verhaal telkens met de vraag/mededeling dat het nu mijn beurt is. Ik ontken dan nog, maar stiekem bekijk ik toch eens de IM kalender voor 2023. Mijn criteria zijn duidelijk: niet koud, klimmen, reisbaar voor het gezin en …. vóor Rock Werchter 2023. Er zijn veel IM’s, maar na eliminatie blijft enkel Nice over. Als ik het in de groep gooi is iedereen enthousiast. Inschrijven !

Één puzzelstukje blijft aan de kant liggen: IM Nice valt op dezelfde dag als de MTV triatlon in Eeklo, ik zal dus alleen deelnemen. 

Voorbereiding 

Ik heb nog 1 jaar om me klaar te stomen. Ik wil efficiënt trainen en ben waakzaam voor overtraining en blessures. Voor mijn eigen gemoedsrust, ga ik op zoek naar een coach die werkt op basis van de cijfers en kan me direct vinden in de aanpak van Coach Bart.  

Na een grondige medische check-up, starten we in november met trainen. Het is snel duidelijk dat de combinatie duur en interval dé sleutel is tot progressie. De opeenvolging van trainingen wordt snel routine. De eerste resultaten laten niet op zich wachten: we zwemmen wekelijks 4000+ meter met Jack, ik loop een PR op de halve marathon in Gent en de resultaten van mijn fietstest verbazen de trainingsmakkers.

In april vertrek ik mee op stage naar Mallorca om de basis te leggen voor nog meer progressie. Na een weekje intensief fietsen, zwemmen en lopen, moet coach Bart op de rem staan. En terecht, kort erna erna moet ik tijdens een lange duurloop stoppen met pijn in de kuit. Ik wist dat dit erbij hoort, maar toch begin ik te twijfelen, loop kregelig thuis en zie alles in het water vallen. Net op mijn sterkste nummer. Coach Bart stelt me gerust, verlegt de focus naar fietsen en zwemmen en de cijfertjes blijven in stijgende lijn gaan.

Opdrijven

Met een bang hartje neem ik deel aan de halve triatlon in Lievegem, maar het looponderdeel verloopt zonder problemen. Twee weken later word ik verrassend tweede Master op de triatlon in Oudenaarde. De conditieboost pre-Bolton begint ook op mij te werken.

De lange trainingsdagen beginnen wel hun tol te eisen. Ik amuseer me en de goesting om te trainen is er, maar de balans is even zoek. Samen met Kim, Miel en Anna wringen we ons in bochten. Ik fiets naar de Efteling, zij gaan met de auto. Ik kook, zij eten terwijl ik nog 1,5 u ga lopen. Zij kijken een film, ik val in slaap in de zetel. Gelukkig is het einde in zicht. 

De laatste lange trainingsrit word ik op sleeptouw genomen door Ward en Bavo. Net als ik vorig jaar, kiezen zij nu ook voor de korte afstand. Mooie lead out naar Nice, maar als je bij snikheet weer op stap bent met de topfietsers van MTV, weet je dat je afziet en alleen maar sterker kan worden. Laatste lange loop met coronavriend Bram om me nog wat extra moed in te spreken. En dan plots lees je de feedback van Coach Bart: “De trainingen zitten er eigenlijk op. We gaan nu het lichaam strak houden en uitrusten.” Voor de eerste keer in al die maanden voel ik stress. De trainingen zijn klaar, de teerling is geworpen.

La douche France 

Op woensdag vertrek ik samen met Jurrie (ex-MTV en Adapp) naar Nice. Het stelt me gerust, toch een ervaren triatleet mee om me wat tips te geven. Aangekomen in Nice begint het circus. Op donderdag verken ik een deel van het parcours door de 70.3 lus te rijden. Als ik rond de middag terug Nice binnenrijd, maant Jurrie me aan om te rusten. Na een middagdutje gaan we inchecken. Ik teken nog snel de Wall of Fame met “Ben Bernal”.

Er is heel wat wind en we beslissen het zeezwemmen een dag uit te stellen en dan maar in de avondzon te genieten van zicht op zee. In de onrustige zee zien we een aantal andere atleten vechten tegen de golven en ik begin binnensmonds te vloeken dat ik voor zeezwemmen gekozen heb. 

Vrijdagochtend is de zee biljartvlak en hou ik een supergevoel over na het zwemmen. Enkel pech kan me nu nog tegenhouden. ‘s Avonds ga ik al lopend Kim, Miel, Anna en mijn pa ophalen op de luchthaven. Een welkome afleiding en goed voor de moraal om hen hier te hebben.

Zaterdagochtend nog even loslopen en dan rusten. Samen met Jurrie check ik in en ik krijg een persoonlijke rondleiding van Jurrie in de wisselzone. Ik weet wat me te doen staat. 

Moment suprême

Zondagochtend. Laten we beginnen. Ik zie mijn supporters en Jurrie nog snel even voor de zwemstart. Het perfecte begin van de dag. Het zeezwemmen gaat me goed af. Tijdens de tweede lus voel ik me nog goed en beslis ik om bordjes van mede-atleten leeg te eten als ontbijt. Het zwemmen van atleet naar atleet biedt wat afwisseling en geeft me een boost omdat ik zo toch opschuif in wat voor mij het moeilijkste onderdeel blijft. Ik kijk niet op mijn horloge bij het inlopen van de wisselzone. Tijd is even geen prio.

Ik wilde klimmen. Het parcours is 1 lus van … 170 kilometer. Met 3 klimmen en in totaal 2400 hoogtemeter word ik op mijn wenken bediend. Dit is mijn ding. Ik fiets op reserve en met de afgesproken wattages, voortdurend atleten voorbij. Ik geef mezelf credits omdat ik deze keuze gemaakt heb. De omgeving is geweldig. Ik geniet van de vergezichten van de pré-Alpen en fiets met een goed gevoel binnen. In de wisselzone voel ik dat mijn benen nog oké zijn, geen opkomende krampen. 

Marathon

Het loopritme zit direct goed, maar wat als je na 5 kilometer al het gevoel hebt dat je aan kilometer 25 zit ? Het parcours langs de Promenade des Anglais is saai en in de volle zon. Dankzij de gouden tip van Ward om met een natte handdoek in mijn nek te lopen, valt de hitte nog mee.

Als ik dan echt bij kilometer 25 kom, wordt het eten lastig, ik begin geagiteerd te raken, loop mijn supporters straal voorbij en geniet niet meer. Hét moment om wat gas terug te nemen, tijd te nemen voor bevoorrading, genieten van het uitzicht op de azuurblauwe zee en bij het einde van de derde ronde roep ik enthousiast naar mijn supporters dat het gaat lukken. “Gewoon blijven lopen, Ben, anders duurt het nog langer”, is mijn mantra. 

De laatste kilometers overleven op slokjes cola en water. Een snelle babbel met een Belgische atleet en eindelijk de afslag nemen naar de finish. Zoals een volleerde supporter staat Kim net voor de finish, even stoppen voor een zweetknuffel en dan finishen. Ik heb geen idee in welke tijd ik over de streep loop. Miel brieft me dat ik net onder de 11 uur uitkom. Gezien mijn loop- en fietstijd lijkt me dat niet mogelijk, maar Anything is Possible: mijn goede zwemtijd zorgt voor een fantastische 10:57:57.

Iedereen die me hierin gesteund heeft bedank ik liever persoonlijk. De fakkel voor volgende “nieuwe” ironmannen en -vrouwen geef ik met veel plezier door.  

Ben

Mr Nice Guy <The Kooks>

in News