Ambiance op BK ploegentriatlon in Viersel

MTV trok met twee ploegen naar het BK ploegentriatlon in Viersel. Zowel bij de dames als bij de heren stonden een paar nieuwe MTV-leden aan de start. Van inzet gesproken! Klik door om het verhaal van Simon te lezen.

Bij de vrouwen waren Sara en Nikki pas aan de tweede triatlon van hun leven toe. Ze werden bijgestaan door Annelore, Sandra en Els. Vertrouwen tanken, genieten van de sfeer en teamspirit opdoen, stonden bovenaan het lijstje. Dat was ook bij de heren het geval. Bavo, Kenneth en Ward konden de nieuwste MTvers Paz, Simon en Bert overhalen om een ploegje te vormen. Dat er achteraf zwaar in de après zou geïnvesteerd worden, hielp in ieder geval. Jammer dat Philippe als zevende teamlid op het laatste moment moest afhaken. Simon doet zijn vuurdoop uit de doeken.

Simons verhaal

Wat zich vooraf aankondigde als een mooie dag viel toch dik tegen! Bij aankomst in Viersel was het bibberen en beven. Een zwaarbewolkte hemel en slechts 15°C. Waar was de beloofde 25°C Frank Deboosere? Dit had niemand zien aankomen en zorgde dan ook voor een bedenkelijk sfeertje bij aankomst. Dat het koud was, kan Bavo zeker bevestigen aangezien hij zich als echte beer gedroeg en enkel een T-shirtje meehad. Na wat bibberen met gezonde tegenzin onze wedstrijdnummers afgehaald en een korte tactische bespreking gehouden. We waren het er snel over eens dat een leuke teamgeest het belangrijkste was en we dus niemand overboord zouden gooien! Samen uit, samen thuis: dat zou onze leuze worden voor vandaag.

Zwemmen

Om 12u42 stonden we klaar om het Netekanaal in te duiken. Het zwemnummer kondigde zich voor 5 van de 6 beren aan als een 20 minuutjes rustig dobberen in het Netekanaal. Mijn zwemtechniek is beneden alle niveau. Er werd dan ook beslist dat ik schoolslag zou zwemmen. De watertemperatuur was heerlijk, in het water was het warmer dan erbuiten. Maar we gedroegen ons allen als pussies en zwommen allemaal met wetsuit. Na 17 minuten en 16 seconden en fel bloedend hand kwamen we het water uit. Ward besliste om naast mij te blijven zwemmen maar kwam hierdoor te dicht bij de oever. Deze lag vol smurrie en beer Ward bezeerde hierbij zijn hand. Ik was echt diep moeten gaan en kwam dan ook met knalrode kaken het water uit. Aan de andere beren zag je niets, deze hadden hetzelfde gevoel als een namiddagje zonnebaden op je luchtmatras op het water.

Fietsen

Met 5 frisse mannen en een coureur met zijn tong op de grond kondigde zich een fietsnummer aan waar het razendsnel zou gaan. Het parcours leende zich ook tot een ware temporit met slechts een drietal echt trage bochten. Bij het uitkomen van de materiaalzone zetten ik en Ward ons meteen op kop en dreven het tempo op tot 45 km/uur. We haalden dan ook de ene na de andere ploeg in, wat voor een goed gevoel zorgde. Bavo en Kenneth namen ook korte kopbeurten voor hun rekening zodat de 2 tempobeulen nu en dan eens op adem konden komen. Na 1 ronde haalden we een gemiddelde van 39 km/uur. Paz hing al met zijn tong tussen de kader, voor ons toen nog om een onbekende reden die later duidelijk zal worden. Ook een speciale vermelding voor Bert. Met zijn oude koersfiets kon hij perfect zijn streng trekken. Bij het ingaan van de tweede ronde kwam hij zelfs op kop om het tempo nog wat op te drijven tot 47 km/uur. Met zijn nieuwe racebolide rijdt hij ons volgend jaar allemaal tussen de kader. Na 30 minuten en 6 seconden zat de 20 km fietsen er al op. Een kleine 40 gemiddeld. Dat kan al tellen …

Lopen

Na het vliegen op de fiets kondigde het loopnummer zich aan als zwaar. 5 km ketsen langs de vaart. De moed zat er nog goed in en het weer was ook volledig omgeslagen. Onder een prachtig zonnetje mochten we nog 5 km knallen. Paz had het toen al ferm lastig en we beslisten zijn tempo te volgen wat nog steeds aardig vooruit ging! De eerste kilometer haspelden we af in 4 minuten en 20 seconden. Ook hier slaagden we erin verschillende groepen in te halen. Dat het hard ging, kunnen de mannen van Atriac bevestigen. Tijdens de tweede kilometer gingen we ze voorbij terwijl een van hun leden zijn maag aan het legen was. De volgende kilometers slaagden we er nog in om ons tempo aan te houden wat dan ook resulteerde in een tijd van 21 minuten en 43 seconden.

Paz was volledig leeg na het loopnummer. Maar hoe zou dit toch komen? Wel, na de wedstrijd biechtte hij op dat hij paz om 5 uur in zijn bed lag door de trouw van zijn schoonbroer. Hadden we dat geweten tijdens de wedstrijd, hadden we zoveel medelijden niet gehad! Nee, nee, sterk van Paz, op zulke dagen onderscheiden de echte sportmannen zich van de pussies. Onze eindtijd mocht er trouwens ook zijn: 1 uur en 13 minuten en 44 seconden wat ons een 29ste plaats opleverde op 64 teams. Maar wat het belangrijkste was aan de dag is dat de teamgeest goed zat en we ons allemaal ongelofelijk geamuseerd hebben. Dat is toch nog altijd de essentie van sporten!

Simon